Dag 11 - Whistler

Vandaag gaan we weer de hoogte in. We lopen door het centrum naar de eerste gondel, de ‘Blackcomb Gondola’. We stappen boven uit op 1850 meter. 

Dan stappen we vervolgens in de ‘Peak 2 Peak Gondola’. Dit is de hoogste lift in zijn soort met een hoogte van 436 (!) meter. De gondel brengt je van de ene bergtop naar de andere en voert je over het hele dal heen. Heel erg bijzonder en heel heel heel erg hoog! Ruim 3 km (!) gaan de kabels door het dal zonder ondersteuning van de pilaren, voordat je bij de bergtop aankomt. De totale afstand die de lift overbrugt is 4,4 km. Wij zitten ook in een van de twee gondels met een glasplaat in het midden waardoor we de enorme diepte in kunnen kijken. 

Als we uitstappen op de andere berg, de Whistler Mountain, moeten we een korte maar steile wandeling maken naar de volgende stoeltjeslift. Deze brengt ons naar ca. 2100 meter. Het is behoorlijk stijl, hoog en onherbergzaam onder ons. Normaal vind ik de stoeltjesliften niet zo eng, maar bij deze ben ik blij als ik uit mag stappen. We komen aan bij de ‘Cloudraker Skybridge’. Een nieuwe attractie die je eigenlijk niet over mag slaan als je hier bent. Deze ijzeren brug is 130 meter lang en hangt tussen twee bergtoppen in.

Van te voren had ik wel een beetje mijn twijfels of ik het wel zou durven, maar vol goede moed zet ik mijn eerste stapjes op de brug. De eerste 5 meter gaan prima, maar dan zie je ook nog geen diepte.. De stappen daarna gaan al een stuk lastiger, John loopt achter mij en ik zeg een beetje boos dat hij niet zo moet wiebelen. Maar hij doet niets. De brug hangt aan kabels en beweegt een beetje doordat mensen eroverheen lopen. Ik kijk naar beneden, ik loop over een gletsjer heen en het is hoog. Te hoog. Ik vind het doodeng en besluit terug te gaan. Ik kijk van een veilige afstand hoe John de brug overloopt, en ook weer terug. Ik baal wel dat ik het niet durf. Als hij terug is, loop ik toch nog een keer naar het begin, verzamel al mijn moed bij elkaar en zeg dat ik het toch nog een keer wil proberen. John gaat voorop en ik hou met beide handen zijn rugzak vast 😆.

Heel af en toe kijk ik een seconde naar beneden, voel de kriebels in mijn buik en kijk snel weer voor me. Ik heb het einde gehaald, yes! Eigenlijk moet je na de brug een wandelpad af naar beneden, maar we gaan gewoon weer terug over de brug. Welja, we zijn er nu toch! Zo dat zit erop. Vond het wel eng, maar ben wel blij dat ik het toch gedaan heb!💪

We pakken de steile stoeltjeslift weer terug naar beneden. We bestellen in het restaurant een lekkere kop warme chocomelk om even bij te komen van ons avontuur. Daarna stappen we weer in de Peak 2 Peak gondel. We hebben nu iets beter zicht dan op de heenweg. Het is echt een belevenis om hierin te zitten. Die hoogte...hoe hebben ze dit in godsnaam voor elkaar gekregen!? 

Voor de skiërs onder ons, ze hebben hier 250km aan pistes en een skipas voor 7 dagen kost € 600,00. 

Als we de gondel uitstappen maken we een wandeling van een half uurtje door het alpinelandschap. Daar zien we een aantal bergmarmotten scharrelen door het gras en over de rotsen. Erg grappig om te zien. Daarna is het tijd voor een lunch met een mooi uitzicht over de vallei. Het is helaas de hele ochtend al bewolkt, maar soms trekt het toch even open en kunnen we genieten van het weidse uitzicht!

Na de lunch gaan we met de laatste gondel weer naar beneden. Halverwege zie ik vanuit de gondel nog een beer over de berg lopen! Altijd weer bijzonder! 

Als we in het hotel aankomen zijn we wel toe aan een borrel, John vond vooral de Peak Gondola er spannend en ik de ijzeren loopbrug. Maar was wel weer een toffe ervaring! ‘s avonds gaan we weer eten in het dorp.

Morgen gaan we naar Vancouver Island, benieuwd wat we daar allemaal gaan meemaken!