Mesa Verde

Dag 17

Aantal km gereden: 257 km

Net nu we over een paar dagen weer naar huis gaan, lijkt het erop dat we na ruim 2 weken eindelijk in een normaal ritme zitten. Het hele ochtendritueel loopt op rolletjes en om 8.00 uur zitten we weer in de auto. Het is ongeveer drie uur rijden naar onze volgende bestemming. Onderweg weer prachtige ruige natuur, afgewisseld met de weidse landschappen. We zien nog een coyote de weg oversteken en komen twee keer een kleine kudde met wilde paarden tegen, die echt 1 meter van de weg af staan. De wilde paarden hadden we nog niet eerder gezien. Ze blijven heel even staan als we stoppen om een foto maken, maar rennen dan snel weg.

 
Na een tankstop en koffiepauze komen we even na 11.00 uur aan bij het National Park Mesa Verde. Een park waar het niet gaat om de prachtige natuur, maar om geschiedenis. Mesa Verde is bekend geworden door het grote aantal goed bewaard gebleven klifwoningen; huizen gebouwd in ondiepe grotten in de wanden van het ravijn. Van de 11e eeuw tot de 13e eeuw woonden hier de Anasazi-indianen.
Bij de ingang van het park gaan we eerst langs het Visitor Center om te vragen wat de highlights zijn die we kunnen bezoeken vandaag. De aardige dame achter de balie pakt een kaart tevoorschijn en kruist alles aan. We rijden de stijle weg naar boven en stoppen als eerste bij een uitzichtpunt wat met 2.621 meter het hoogste punt in het park is. Er staat een brandwachttoren, vanwaar je een uitzicht hebt van 360º over delen van Colorado, Utah, New Mexico en Arizona. Binnen heel Amerika is deze toren een van de plaatsen die het vaakst door bliksem wordt getroffen.

Onze volgende stop is het museum, waar we ook een korte film zien over de geschiedenis van dit park. In 1874 zijn de grotwoningen pas weer ontdekt.
We lopen vervolgens een stijle weg naar beneden, waarna we aankomen bij een van de drie grootse grotwoningen, de enige van de drie die je zonder gids kunt bezoeken, de Spruce Tree House. Het is echt heel indrukwekkend om te zien hoe de mensen dit eeuwen gelden hebben gebouwd, zonder de know-how en de materialen en machines die we tegenwoordig allemaal tot onze beschikking hebben. De grot waarin Spruce Tree House ligt, heeft 114 kamers is maximaal 66 meter breed en 27 meter diep. Er hebben hier ongeveer 125 tot 150 mensen geleefd. Vanwege de zeer beschermde ligging is de bebouwing hier in heel goede staat gebleven. 

    
We lopen weer terug omhoog en gaan ergens lunchen. Daarna zijn we opeens allebei heel erg moe (waarschijnlijk komt het door de hoogte in het park, want als we later bij ons hotel komen, hebben we nergens meer last van). We rijden nog wel een paar routes, stappen uit waar iets moois te zien is (opgravingen, ruïnes) en ook zien we van bovenaf nog een aantal grotwoningen liggen. Absoluut een bezoek waard, dit park met deze bijzondere geschiedenis.

   
We rijden terug naar ons hotel. Koffers weer uit de auto, WiFi verbinding maken, drankje doen, lekker buiten zitten en tussendoor kijken naar de finale van de US open.
Als John buiten zit komen er een aantal bikers van middelbare leeftijd naar hem toe om te vragen uit welk deel van Texas we komen (onze huurauto komt uit Texas). Hij verteld waar we vandaan komen en ze vragen wat we hier allemaal gezien hebben. Ik kom er ook bij staan en we staan een tijdje gezellig te kletsen. Hele aardige lui.
We gaan eten een bij een restaurant tegenover ons hotel. Daarna terug naar ons hotel om de ontknoping van de US open te kijken. Als we buiten staan om te roken, horen we de motormuizen zeggen dat ze voor morgen regen hebben voorspeld. Hopelijk niet waar wij naartoe gaan. We'll see tomorrow...