Dag 18 - Smoky Mountains

Nadat we deze reis voor de 18e keer Amerikaans hebben ontbeten (geroosterd brood, ik met jam en John met een soort roerei uit een pakje, en een wafel - meer hebben ze niet), stappen we in de auto. We gaan eerst even langs de supermarkt om onze lunch in te slaan. Daarna rijden we naar de "Roaring Fork Trail". We hebben gelezen dat dit een mooie route is om te rijden. We rijden het park weer in en het is hier inderdaad prachtig. We stoppen twee keer om foto's te maken van het uitzicht.

Bij de derde stop zien we dat er een wandeling is naar een waterval. De lengte van de wandeling is totaal 5 km (heen en terug). De heenweg is best pittig. We lopen omhoog en het pad is bezaaid met stenen en wortels van bomen. Goed opletten dus tijdens het lopen. Ook best spannend want hier kunnen we ook beren tegenkomen...

Na drie kwartier lopen zijn we aangekomen bij de waterval. Mooi hier! We schieten wat foto's en beginnen weer aan de wandeling terug. Deze is gelukkig minder zwaar en na ruim een een half uur zijn we weer beneden. We komen bij de auto aan en ik leg mijn camera erin want we moeten nog even naar de wc aan het eind van de parkeerplaats. Onderweg daar naartoe zie ik een vrouw voor het wc gebouw staan die naar de bosjes wijst. En ja hoor, bingo, daar loopt een beer met twee kleine beertjes! John begint meteen te filmen met zijn telefoon en ik ren naar de auto om de camera te pakken. We maken veel foto's en een paar filmpjes. Als ze na een tijdje in de bosjes verdwijnen stappen we in de auto, allebei helemaal opgewonden van wat we net gezien hebben. We rijden de bocht om en daar staat nog iemand te kijken. We stappen weer uit en zien de zelfde beren nog een keer. Even later steken ze de weg over en verdwijnen in het bos. Zo, dat was echt super!

We gaan op weg naar onze volgende bestemming in het park. Onderweg gaan we eerst nog lunchen. We komen bij een mooie picknick area en rijden helemaal door naar achteren waar we de auto neerzetten. Koelbox eruit en we gaan lekker eten. John zit met zijn rug naar het bos en zegt voor de grap tegen mij, hou jij in de gaten of er beren lopen? We hebben in de supermarkt Goudse kaas gevonden dus na 2,5 week eten eindelijk weer een lekker broodje kaas. Als we de broodjes op hebben, zitten we nog te smikkelen van een bakje fruit, en dan plotseling zie ik ze weer: Beren! Ik zeg tegen John, achter je beren! Hij schrikt zich rot en kijkt om, waar dan? Daar! Ik stop snel al de etensresten in de koelbox, zet deze in de auto en we lopen snel naar een stukje waar we de beren goed kunnen zien. Dit keer is het mama-beer met maar liefst drie kleintjes! We kunnen ze een tijdje volgen en weer een aantal foto's maken, totdat ook deze weer in de bossen verdwijnen. We kijken elkaar aan met een big smile, wat een geluk dat we dit weer gezien hebben! 

We stappen weer in de auto en rijden verder naar Clingmans Dome, het hoogste punt van het hele park (2000 meter). We rijden net 5 minuten wanneer we allemaal auto's stil zien staan. Dat kan maar een ding betekenen: wildlife. We zetten de auto langs de kant en stappen uit. En ja hoor, langs de weg een grote beer die lekker aan het eten is. Ik maak weer heel veel foto's, het blijft zo bijzonder om die dieren van dichtbij in het wild te zien! Na ongeveer een kwartier verdwijnt ook deze beer weer in de bossen, dus we vervolgen onze reis weer.

Bij Clingmans Dome is een uitkijktoren, maar ik heb al gelezen dat deze dicht is i.v.m. renovatie. We besluiten toch de wandeling omhoog naar de toren te maken, in de hoop dat we daar toch nog een mooi uitzicht hebben. De wandeling van een half uur is behoorlijk stijl omhoog. Onderweg stoppen we af en toe even om op adem te komen. Eenmaal boven is er geen mooi uitzicht, helaas. Maar we hebben wel weer wat calorieën verbrandt! 

De wandeling naar beneden gaat gelukkig een stuk makkelijker. We maken vanaf de parkeerplaats nog wat foto's van het verre uitzicht en stappen weer in de auto op weg naar ons hotel. Daar aangekomen proosten we op een fantastische dag. Drie keer een beer gezien, lucky us!

Als het tijd is voor avondeten lopen we naar het dorpje. Maar alsof we nog geen genoeg adrenaline gehad hebben vandaag, staat er eerst nog iets anders op ons programma: twee ritjes in de rodelbaan. Dit zit tegenover ons hotel en gisteren waren we al even wezen informeren hoe en wat. We komen bij de kassa en het meisje erachter vraagt hoe onze dag was. Wij vertellen enthousiast dat we vandaag drie keer een beer hebben gezien, waarvan twee keer met kleintjes. Ze zegt dat dat heel bijzonder is. Ze woont hier in deze omgeving en heeft zelf maar twee keer een beer gezien tot nu toe. We hebben heel veel geluk gehad zegt ze. Dat gevoel hadden wij zelf ook al. Dan stappen we in het rodelkarretje. John achterin en ik voor hem. Ik wil de rit filmen maar als we omhoog rijden en ik de camera aanzet, blijkt mijn geheugenkaartje er niet in te zitten, maar gelukkig hebben we twee ritten achter elkaar geboekt. Daar gaan we voor de eerste rit. Langzaam omhoog, maar als we eenmaal naar beneden gaan, gaan we als de brandweer. Echt heel tof. De tweede rit maak ik wel een filmpje. Met de camera in 1 hand. Met de andere hand hou ik me heeel goed vast.

Daarna lopen we door en gaan eten bij een Mexicaans restaurant. Na het eten weer terug naar ons hotel om nog lekker op ons balkon aan de rivier te zitten.

Dan bedenk ik me opeens dat er misschien een verklaring is waarom wij vandaag drie keer een beer hebben gezien. Vanmorgen bij het ontbijt heeft John zoals iedere dag een wafel gemaakt. Normaal zijn deze wafels altijd rond, maar vandaag had de wafel de vorm van een beer. Kan geen toeval zijn 😉